Wpisy

Brass: Birmingham – garść przemyśleń

/0 Komentarze/w /Autor

Po czterech partyjkach w każdym składzie osobowym postanowiłem podzielić się wrażeniami na temat sequelu Brassa, czyli Brass: Birmingham. Na rynku dostępnych jest teraz kilka wersji dzieła Martina Wallace’a i szczerze mówiąc osoby kompletnie niezaznajomione z historią tego tytułu mogą czuć się w tym wszystkim nieco zagubione. Śpieszę z wyjaśnieniami – Brass (bez podtytułu) to klasyczna edycja w oldschoolowej szacie graficznej. Brass: Lancashire to po prostu odświeżona wersja tej gry z nowymi ilustracjami i po kosmetycznym szlifie zasad (ktoś, kto zna oryginał jedynie pobieżnie nawet nie odczuje tych zmian). Brass: Birmingham to nowa pozycja w “uniwersum” Brassa, wciąż bazująca na tym samym silniku, ale zawierająca pewne kluczowe dla rozgrywki zmiany. Czytaj dalej

Brass – rewolucja przemysłowa według Martina Wallace’a

/4 komentarze/w /Autor

W ubiegłym roku Brass trafił na przysłowiowe pierwsze strony gazet za sprawą kampanii crowdfundingowej na kickstarterze (zakończonej spektakularnym sukcesem). Wydawnictwo Roxley Games postanowiło tchnąć nowe życie w klasyka i uraczyło graczy nie tylko nową edycją Brassa po wizualnym liftingu i kosmetycznym szlifie zasad (Brass: Lancashire), ale również sequelem, który garściami czerpie z pierwowzoru, ale jednocześnie proponuje nowe rozwiązania i mechaniki (Brass: Brimingham). Obie gry trafią do wspierających i sklepów prawdopodobnie w lipcu. Zainteresowanych odsyłam do źródła, a już teraz na rozbudzenie apetytu podrzucam niesamowicie klimatyczny zwiastun:

Niniejszy tekst poświęcony będzie jednak starej edycji Brassa. I jeśli jedyną rzeczą, która do tej pory powstrzymywała Was, drodzy Czytelnicy, od sięgnięcia po arcydzieło Martina Wallace’a była mocno oldschoolowa szata graficzna, to mam nadzieję, że po tej recenzji nie będziecie mieli już żadnych wymówek, żeby nadchodzący Brass 2.0 nie zagościł na Waszych półkach.

Czytaj dalej

London, czyli Wallace light

/2 komentarze/w /Autor

Mój kontakt z katalogiem gier Martina Wallace’a ogranicza się póki co tylko do kilku tytułów: grałem w obie edycje London, Perikles, Świat Dysku: Ankh Morpork, Tinners’ Trail i Brass. Ten ostatni jest w ścisłej czołówce moich ulubionych gier ekonomicznych i jednocześnie stanowi punkt odniesienia dla wszystkich pozostałych dzieł tego projektanta. Nie ukrywam – poprzeczka dla London została zawieszona bardzo wysoko.

Czytaj dalej